Binnen de overheid zien we de afgelopen jaren een duidelijke trend waarbij meer organisaties van plan zijn een zogenaamd Content Services Platform (CSP) in te zetten. Een CSP richt zich in essentie op het centraal beheren, ordenen en ontsluiten van informatie. Toch merken we in de praktijk dat veel organisaties een CSP interpreteren zoals we eerder het all-in-one zaaksysteem hebben gezien: één groot systeem waarin zowel de opslag als de front-end zijn ondergebracht. En juist daar gaat het mis.
Om te begrijpen waar een CSP voor bedoeld is, moeten we terug naar de definitie. Als we de definitie van Gartner ‘vrij’ naar het Nederlands vertalen komen we uit op:
““Een Content Services Platform is een geïntegreerd geheel van diensten en microservices dat gebruikmaakt van gedeelde API’s en repositories. Het platform kan verschillende soorten content aan en ondersteunt uiteenlopende doelgroepen en toepassingen binnen de organisatie.”
Een CSP draait dus volledig om content: de achterkant van de informatiehuishouding. De kracht zit in het ontsluiten van die content via moderne technologieën zoals API’s, zodat andere applicaties ermee kunnen werken.
Als een CSP op deze manier wordt ingezet, kan het een belangrijke brugfunctie vervullen. Het platform helpt de kloof te verkleinen tussen de huidige grote monolithische systemen en de component-gewijze aanpak van Common Ground. Daarmee kan de transitie richting een flexibele en toekomstbestendige informatievoorziening zelfs versneld worden.
Helaas zien we dat CSP’s in de praktijk vaak anders worden toegepast. In plaats van zich te beperken tot contentbeheer, leveren leveranciers regelmatig ook de front-end mee. Daarmee ontstaat opnieuw een grote afhankelijkheid van één partij en vervalt het beoogde voordeel: juist loskomen van monolithische oplossingen en vendor lock-in.
Een Content Services Platform hoeft geen tegenpool te zijn van Common Ground. Integendeel: mits goed ingezet, kan het een waardevol transitiemiddel zijn en zelfs onderdeel van de gewenste componentarchitectuur. Maar dat vraagt om een scherpe focus: een CSP is geen nieuw zaaksysteem en geen alles-in-één oplossing. Het is de motor onder de motorkap die content ordent en ontsluit.
De uitdaging voor gemeenten is daarom duidelijk: gebruik een CSP voor wat het is, een krachtige back-end voor content (de motor) en bouw de front-end en proceslogica daar modulair omheen (de motorkap). Alleen dan versterkt het CSP de beweging naar Common Ground in plaats van deze af te remmen.
